Kiedyśdawno temu w czasach PRL-u kolorowąparadęurządzano zawsze 1 maja.W uroczystym pochodzie szli chcąc czy nie chcąc wszyscy,którzy w mieście mieszkali ze szczególnym uwzględnieniem tych,którzy w tym mieście chcieli sięliczyć.Nosząc kolorowe napisy i portrety zasłużonych masa robotniczo chłopska w sojuszu z inteligentami paradowała przed trybunąhonorowąna której garstka znudzonych staruszków machała łapami do przechodzących.Sam teżbędąc jeszcze nastolatkiem paradowałem z polskąflagąw jednym z śląskich miast.Europride,różni siętym od parady pierwszego maja, że obecnośćw niej nie jest obowiązkowa.Wbrew głoszonym przez niektóre środowiska hasłom,wpływ gejów i lesbijek na rząd nie jest jeszcze na tyle duży,by nakazaćmarsz w tym pochodzie każdemu Warszawiakowi.Z tej to właśnie racji dziwiąmnie rozpaczliwe protesty i zapowiedzi nie dopuszczenia do przemarszu środowisk gejowskich.Ale jeszcze bardziej,dziwi mnie, że organizatorzy Europride chcąpoprzez tąparadęzwrócićuwagęna dyskryminacjąmniejszości seksualnych i stworzyćdobry klimat do tworzenia sprzyjającej im legislacji.Parada,gdzie by nie była organizowana,zawsze niesie za sobągorącądyskusjęi wzbudza wielkie emocje.Tylko, że te emocje w żaden sposób nie dotycząmeritum sprawy,czyli legalizacji związków gejowskich czy kwestii dziedziczenia.Te emocje to tylko wojna na wyzwiska i wzajemne podsycanie niechęci.Organizacja Parady to strzałw stopę.Nikt nie zmieni zdania w kwestiach naprawdęistotnych,tylko dlatego, że zobaczy kolorowy pochód na mieście.Przeciwnie-ten kolorowy pochód,wzbudzający wielkie emocje może jedynie przynieśćzwiększenie niechęci dla tych,którzy wbrew wielu środowiskom,postawili na swoim i paradująprzez stolicę.
